2 Ekim 2011 Pazar

ÇEŞİTLEMELİ KORKU


             Beş Ses İçin Metin

     BİLGE KARASU



“Bağlaç” olmakla kalacağını sanan dosta



Bir tüy,
bir telek
          bir dal-
          gın ku-
          şun ar-
          dında
          bırakı-
          verdiği
                    havadan o-
                    luşmuş gi-
                    bi yumu-
                    şak,düşen,
                    yere doğru;
         bir tüy,
         bir te-
         lek,

bir yap-
rak
         bir güz
         dalın-
         dan
         kopmuş
         kopu-
         vermiş
                     sarartılı
         bir yap-
         rak, ye-
         re de-
         ğince
         kimse-
         nin duy-
         madığı,
                     yeri, taşı,
                     toprağı ba-
                     ğırtmamış,
                     incitmemiş
         bir tüy, bir telek,
         bir güz yaprağı

gibi düşmüş yerleşmişti içi-
me
                     içerime,
                     gönlüme,
                     etime
k    o    r    k    u
                                       BİR ÇIĞ GİBİ GELDİN ÜSTÜME

Karınca-
lar gi-
biydim,
            düş ka-
            rıncaları,
            ozan ka-
            rıncaları
            gibi

                     çıdam1ı ka-
                     rıncalar
                     gibiydim,
                     çıdamlı,
                     dümdüz
                     uzanan
            uçsuz
            bucak-
            sız

engebesiz      bir      düzlükte

                                        ÜSTÜME BİR ÇIĞ GİBİ GEL-
                                        DİN KENDİNE KATTIN BENİ
             gözü, a-
             yağı, bir
             yerlere
             takılma-
             dan
                     hiçbir şeye
                     yönelme-
                     den
             dümdüz
             uzanan
             bir top-
             rakta
                     çıdamla

              y    ü    r    ü    y    e     n
              karınca-
              lar gi-
              biydim.
              d  u  y  d  u  m   s  e  n  i,
              ö  l  d  ü  m   s  e  n  i!

                                             SENİ       SENİ       SENİ
                                               :   SENİ    :     SENİ     :
                                            gördüm - : - duydum - : - - :
                                                  yaşadım  -  -  öldüm  -  :

yürü-
mekten
başka
bir şey
bilme-
yen
             nereye,
             niye, ne-
             ye gitti-
             ğini bil-
             meyen
                        bir yere
                        gittiğini ol-
                        sun bilme-
                        yen
             ozan karıncaları
             g i b i y d i m
             çıdamla
             yürüyen

                        bu düzlük-
                        te, engebe-
                        sizlikte.

                                           SENİN YANIMDASIZLIĞIN BİR
                                           SİLİK SUSKUYDU, GÜNSÜZ KA-
                                           RANLIĞIMIN KESER AÇARDI K
                                           PISINI, SESİN, YÜZÜN, YÜRÜMEN

              Nereye
              gittiğini
              gene bil-
              meden

                        bir yere
                        gittiğini ol-
                        sun gene
                        bilmeden
çıdamı
da, yü-
rümeği
de unut-
muş
b  i  r    b  ö  c  e  ğ  i  m    ş  i  m  d  i
               çılgınca      dönenen
                                durduğu
                                yerde.

Görün-
mez en-
gebeler
örüldü
              çepeçev-
               re

çevrem-
de
k  o  r  k  u  d  a  n

                                          BİR ÇIĞ GİBİ GELDİN ÜSTÜME
                                          KENDİNE KATTIN BENİ, YUVAR-
                                          LANDIK BİR SÜRE

Zeytin
gövdele-
ri gibi-
yim
şimdi
              topra-
              ğım   is-
              ter  al,   is-
              ter   boz,
              ister   ka-
              ra,

burul-
muş er-
keklik-
ler gibi-
yim
a  c  ı    i  ç  i  n  d  e
k  ı  v  r  a  n  a  n

                        Düzlükle-
                        rinde gök-
                        yüzüne
                        uzanıp gün
                        ışığını tit-
                        reştiren,
                        dünyayı
                        düzgün
                        aralıklara
                        bölen
              kavak      duvarların-
             d  a  n    s  o  n  r  a

                                          SONRA

                         suyu ara-
                         yıp bu-
                         lan kökle-
                         riyle, dur-
                         madan bu-
                         danan kol-
                         larıyla

              su   fışkı-
              rır   gibi

                         yeniden
                         toprağa
                         dökülen
                         dallarıyla
                         yeşil yağ-
                         murunu
                         yağdıran
             söğütlerden     sonra,

                                          SONRA
                                          SONRA

yarık
              yarılı
                          yarılmış
                          tahtasıyla
kıvra-
nan
               buruk
                          burgun
               bir zey-
               tin göv-
               desi gi-
               biyim
                          kuytularda,
                          eğimlerde,
               suskun,
                          sessizlikler
                          içinde,   gü-
                          müş   yeşil
                          bir   buğu
                          altında,
                          buruk
b  i  r    g  ö  v  d  e  y  i  m    ş  i  m  d  i
               yemişi
               karar-
               mayan.

                                           SONRA SONRA SONRA
                                           YIKTIK KENDİMİZİ DE

               Kuru-
               yum
                         göğe baktı-
                         ğım yerde,
                buru-
                ğum
                         yere baktı-
                         ğım yerde
                         korkuy-
                         la besle-
                         nerek
korku-
dan!
                                           BEN  ÇIĞ  OLDUM  ŞİMDİ.  SEN,
                                                     kar'ımdaki     taş,     karnım-
                                            E T İ M D E K İ
                                                      daki,    dokumdaki
                                            K A M A

Oysa   korku   kendi   memesini
e  m  e  r  e  k      b  ü  y  ü  r;
               nasıl
               burmalı
               bu me-
               meyi?
nasıl
kurtul-
malı
               nasıl  na-
               sıl  nasıl
korku-
nun   sü-
dü   ol-
mak-
tan?
                                           SENİ          SENİ          SENİ
                                            :      SENİ       :      SENİ      :
                                           yaşadım  -  :  -  duydum - : - - :
                                                öldüm - - - - - - - - - - - - -.
                        Seni yaşa-
                        dım, seni
                        öldüm;
Uçuru-
mun di-
bine
v  a  r  a  m  a  d  ı  m     d  a  h  a
                parçalanıp,   parça-
                layıp   kurtulacağım
                yere.
Bir  tüy,
bir  telek
gibi,  bir
güz
yaprağı
gibi
k   o   p   m   a   l   ı
               kuştan,   ağaçtan,
              yeğnilikle, incele-
              rek,

bağırmadan      korkudan.

                                            ANILARIM SENİN GELECEĞİN OLU-
                                            YOR, GERÇEKLİK DUYUSUNU YİTİ-
                                            RİP, UZAK TAN UZAGA HEP SENİN SİV-
                                            RİLDİĞİN BİR PUS İÇİNDE YAŞAMAĞA
                                            BAŞLADIĞIM ŞUANDA.
                                            SEN AĞAÇTAN SEN AĞACA KOŞUYO-
                                            RUM, ARADAKİ PUSARIK BATAKLIK-
                                           TA AYRIŞIP YIVIŞAN GÜNLERİN HİÇ-
                                           LİĞİNDE.



1972 / 1973 / 1974


not 1:
Metin, Bilge Karasu'nun "Kısmet Büfesi" kitabından alınmıştır.
Metis Yayınları, 3. baskı, 1996, Sayfa: 70-78

not2:
dizgi işini, ben üstlenmiştim; zorlandım açıkcası,
atladığım bir şey varsa özür dilerim...u.a.















Barnett Newman, Covenant, 1949
ARKADAŞIM



Anita kamarada
kamarada mavi mor bebekler
menekşe rengi bulutlar
hudut anlaşmazlıkları
lisan ve geometri problemleri


çıktı dışa bakıyor
dış ekşi pastan geliyor
perçemini kaşını bıçak yalıyor
Anita yoğunlaşıyor batıyor
bıçak içe kapaklandı


kenarda manzarada
geçmişte varolmuş bir veranda
begonviller hanımelleri
kalemini kemiriyor
elinden alıyorlar



Serdar Koçak
1 haziran 2010, fenerbahçe
















Barnett Newman, 1970
parşömen yarışlı nabız!


harf kesimcilerinin kuytusundaki
demekti
eskil bir okurun oval yüzü
taş tahtaya sürülmüş balı yalayan
kutsalı kalıba döken ise oğul
okumayı sökenlere kazıtmış palayı!
öldürmeyeceksin!i tutamayan halkın
ufarak kitabı okurda!
kemik kitap! yüz. dağ. yüz.


Diderot’nun reçetesini elden
ele dolaştıran
titiluslu bir krizden sonra:
“Scarron’un Komik Roman’ından
on sayfa;
Don Quijote’den dört bölüm;
Rabelais’den dikkatle seçilmiş
bir paragraf.”
standarda bağlanmış
oktavo


piktografi resimse! yarayan
resimli tarihte uyuşmuştu kantaron demek
tablet evinden ayrılan yazıcı için
tanımanız--
çivi yazısının sesiydi.
bağlı kadınlar
saatler kitabı’ndan çıkıp da
selamlardı
ölmüşleri!


solgun bir halk dediğiniz şimdi
kaç kere ölmüştür kim bilir
bir filin anısını Şiva’ya ulaştıran
yüz kitabı’ndan önceydi
tüm hırçınlık : :


                   A.Manguel’in “Okumanın Tarihi”nden esinle…


Anita Sezgener



















Barnett Newman
KARE KÖK


Burası

Eski beni taşımıyor üstünde

Eğreti ve sakil.

Yatışkın ruhlar, caddelerin ıssız ıslaklığında

Sabahı bekliyor.

Sabah aynı yalanla uyanacaklar. Aynı yalanla…

Öğretmen okula,

Şef bankaya…aynı yalanla

Tornacı Hüseyin aynı yalanla siftah yapmayı bekleyecek.



Herkes şikâyetçi uygun adım matematikten. Neden karekök var?

Kökün kokusu damarlarımızda yer edinmişken

Neden

Dir onu kareye almak!

Bir bilen var demek ki…

Bize bu şehre inanmak düşer. Ezelden.

Değişeceğimizi düşünüp aynı şehre taşınacağımızdan korkarız. Evvelden.

Heybeler, plastik bidonlar, kap kap içerisi koliler dolusu…

O hep aynı kolonyadır iz bırakır ciltte yanık kokusuna karışık.



Alışık bir ritim mi var! Sayamıyorum…

1..2..5..6…3…11

Bir fısıltı - birikibeşaltıüçonbir…

Aksak desem değil. Aksa keşke.



Damarlar rahatlayacak.

Donacak birden yere değer değmez, onu da biliyorum.

Yolunu bulamayacak. Donacak. İnandıramayacak kendini.

Biliyorum. Aynı yalanla…



Çocuklar bilerek

Evet çocuklar yalanı bilir.

Aynı yalanla maytap patlatacak caddelerde

Aynı yalanla el öpüp alnına götürecek.

Öyle ki zamanla ve yoğun yalanla

Unutup ezberleyecek karekök ikiyi.



Yarkın Biçer
14 eylül 2008, Erzurum














Barnett Newman, The Promise, 1949
10.



bağırıyorum mu. bir elmanın üstüne indiriyorum tekmeyi. elma eziliyor. eğilip çekirdeklerini ayıklıyorum posadan. sembolik düzeyde ilerlemek için zihnin çelişkili olduğunu açıp bir sokakta çıplak olması gerekir. konu şimdi bir kuyu olur. ne kadar derin kazılırsa duyguların dibinde duran zihnin sembolizasyonu o kadar inandırıcı olur. klein’ın atlayışında alttaki branda negatiften silinmiştir ama derse biri konuyu hiç anlamamış demektir. anne(ler), meme(ler) ve rahim(ler)dir. çık git ve dönüp emme. anne kapının öbür yanı evlat içerisidiri diyalog da sanma, yetmez. iş evden tümden çıkmakta. üstümüzdeki kan (şimdi) sembolik, kanama içeride. kapı ardında kapı ardında kapı ve kan. oradan ormana çıkılır, kurumuş. dallardan birine bağlı bir ... ipleme ipi kes!. yok korkacak bi şey, geçer bu hıçkırık bi gün.

hayatımda hiçbir şeyi anlıyorum.


uygar asan

















Barnett Newman