karnımdaki telcikler sızlıyor dağıldım çalılara gömüldüm kaçarken
uzaktan olmalı bir kurşun sesi geldi galiba bir çalıyı vurdular grilikten
soyut alan cephesine yazarken ellerim titriyor
kelimelerin içine oturmuş kan gereksineceksiniz bir gün
U. kendimizi müziğe vurdurtuyor 3 el ateş dökülüyoruz sonbaharın içinde
müzik oraya gidebilelim diye öyle dar ve ıssız ki parçalar
ağzımı durak yapıp bekliyorum
çalılara tutunarak ayaklandım
sonrası dağınık mor sinekler
aman titreşmeyiniz
sildikten sonra zaten ağzımı seyirciye gerek yok!
ellemeyin zihnimi diyen ses karnımdan olmalı unutmuşum müziği
gizleneni vuramamışsınız ki nanik
zamanda sıçradım ben
anita sezgener
Sınırda/sayı 7- mayıs-ağustos 2007
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder