evin herhangi bi yerindeki fareye mektup

herhangi bir kış sabahı,

velakin fürfella cimcimesi gibi

gülümserken tuvaletin içinden,

bir dost bellemişsindir belki de beni,

o umutsuz durumda.

ne münasebet ulan!

hiç umrumda da değildin.

sana olanlar ki,

küçük bir fare oluşun bile

yeterince tiksinçti bir dönem,

bir dönem ki;

evin müptezel gençlerini

yeterince ürküttün ve benden

ve senden ve bulunduğumuz bu durumdan

tiksindirttin.

gökyüzü kaplıydı tuvalet,

sigara dumanı bahardan bir bulut,

bonjoa de sontraaaa derdi klozet.

sorma ki ben zarif bir kızım,

aksine aksi

aksine taksi gibi bir kızım,

tarifelerim bile var

ve sen o tarifelere dahil olamadın

benim

küçük dostum.

senin

bir adın yoktu,

geldiğin yer hiç bir yere benzemiyordu.

lağım faresi ya da ev faresi

veyahut şehirli bir fare oluşun

inan hiç umurumda değildi.

ama sevdim seni bir ara

küçük bir ara,

yalnızlığımda,

filtreli dertlere gark ettiğimde,

mal gibi yattığım zamanlar yatakta,

içerden tıkırtılarını duyar,

''hassiktir'' derdim.

o hassiktir ağzımdan çıktığı an

unuturdum her şeyi.

her şeyin bir hassiktir olduğunu

şimdi daha  net bir biçimde algılıyorum.

ne kadar öldürsem de seni

kalbimde her zaman bir yerin olacak

kuşlar,

güneş kusup bayılana dek öttüğü sürece

yaşlanmamaya çalış,

genç ol.

bu yüzden hep derim

seks

dırags

ve

rakın

rolll.

ama bu hiçbir şeyi değiştirmez.

bengi şiir umutlu