dostum Serdar’a dedim basit şey öldürür. mesela saksağan. basit bir şey olmadığından dedi. ucundan kenarından bitirim bi ölüm. basit şey: mesela mavi öksürük. öksürünce sarsılan temizlik dedi. saksağan bu bakın dedi akıllıdır bütün suyu kendine içiyo öbürlerine kalmıyor dedim basit bir şey yoktur der gibi kaldı.
datçanın bademi dedi sustu sonra. bilir maviyi de şiirlerini bahçıvana okuttu ne de olsa datça küçük yer. Serdar azcık rahatlayınca basit şeyler onu unutur ama.
‘Ben Napoli Radyosu’ boşluğa atılmış voltadır, volta atarak okunur. o radyo hâlâ konuşur. bilinç akışımızı akışlatır.
‘Trieste’ye bir Komün’ evin en arka odasında sesli okunmalı ve heceler yuvarlatılmalıdır. “yapıtım eklektik tamdan eksik tama bir gidiştir” diye yazar, çın.. çın sesi her kitapta vardır. ‘Tanrı ve Tanrıçalar’da özellikle.
tanrıçalar tanrıça olduklarına gülümserler Serdar’ın annesi koltuğundan düşer inancı tam diyedir Serdar inanmaz, onun doğrusu başka. alkışsızdır Serdar. neden sizden değildir, Mesudiye’deki köylülerledir. geçmişindeki halıları anlatmışmıdır ki onlara?
Seyhan yaşasaydı kavga etselerdi isterdi. ‘seyhan yazdı’yı yazdı. (henüz yayımlanmadı) ölebilmemeyi yazdı. sonra portakal mı düştü uykusundan ne, uyandı resimli. Zem şehri’ne. “evde kalemtraş varsa durum iyidir…” dedi sessiz. katre kimdi merak edeniniz mutlaka vardır. meyledenlerin Zem’e yolculuğudur vardı. n’lerin ortasından geçiniz basmayınız vardı. dereağzında eski çayın tadı yok. büyük bir sahanın ortasında golsüz kalınınca Serdar oraya gol koyar. sizden habersiz. kendi içinin dışında oldu mu şiir oldukça ciddidir. kahve suyu hazır olunca Serdar sigarayı bırakacak, bunu sadece Yemliha biliyor (henüz siz bilmiyorsunuz)
“şair birkaç metre yakını içinde her şeye birden bakar…”
bakar ve son yazdığı şiirlerinden birinde ne der:
“yazmazsam dünya yoktur
uçurum kardeş değildir
telefon etmem suçtur
ilaçlarımı düzenli kullanamam
katlanıp her türden tehlikeye
yazmalıyım ölebilene dek.”
Anita Sezgener
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder