Pierre Soulages



EŞLİKÇİ

Vaktidir,

İkindilerde saatini bekleyen

Kızıl akşamüstlerinin şerefine kalkan kadehlerin.

O, son kadeh miydi acep…

oğul

ter kan içinde didinir.

Ne Musa, ne İsa vs Ali bile

Bilememişti.

Doğduklarında kızılca kıyamette var olacaklarını

O toprakların.

Davullar çalınıyor… Dörder beşer.

bir ses.

eşlikçi zurnacı oğul…

Düşü düşmüş.

Esmer bıyıkları terleyince anlayacak daha

Denk olmayacak hiçbir şey

Dengi dengi

deng deng

dengi.

Duymaz çocuk ayıp rüyasında

koşturur sessiz çığlıklar hangi kadında

arar bulur bir ses.

İşte!

O dur,

Ne oğul dokunur dişe,

Ne …

Kavuğuna girer ölüm.

Yarkın Biçer

18/08/2006, İzmir

Pierre Soulages

ışığın değişmesiyle uzayacak gölgenin

şimdisini sahipleniş

doku(n)ma çabaları, koklamalar, çırp(ın)malar,

zaman(l)a kayışlar, ele geç(mey)eceğin düşü,

kendine dol(an)malar, iktidar’sızca denizi

öteleyen dere(ler), sığlıktan kaçmış otlar,

şimdi’de, şimdi’yle, şimdi’ye tırtık(laşma)lar…

insan tökezleyip düşmez mi, incinmez mi hiç et,

durup dinlenmek istemez mi, yılmaz mı, kaçtığı

burnunun dibinde bitmez mi, geçtiğini zannettiği
bir yol ağzına geri dönmez mi, susamaz mı,

koşası gelmez mi arada bir, ansızın bastırıveren

bir siste yittiği hiç olmaz mı…

            -ne olacaktı ki başka…

uygar asan

Pierre Soulages

evin herhangi bi yerindeki fareye mektup

herhangi bir kış sabahı,

velakin fürfella cimcimesi gibi

gülümserken tuvaletin içinden,

bir dost bellemişsindir belki de beni,

o umutsuz durumda.

ne münasebet ulan!

hiç umrumda da değildin.

sana olanlar ki,

küçük bir fare oluşun bile

yeterince tiksinçti bir dönem,

bir dönem ki;

evin müptezel gençlerini

yeterince ürküttün ve benden

ve senden ve bulunduğumuz bu durumdan

tiksindirttin.

gökyüzü kaplıydı tuvalet,

sigara dumanı bahardan bir bulut,

bonjoa de sontraaaa derdi klozet.

sorma ki ben zarif bir kızım,

aksine aksi

aksine taksi gibi bir kızım,

tarifelerim bile var

ve sen o tarifelere dahil olamadın

benim

küçük dostum.

senin

bir adın yoktu,

geldiğin yer hiç bir yere benzemiyordu.

lağım faresi ya da ev faresi

veyahut şehirli bir fare oluşun

inan hiç umurumda değildi.

ama sevdim seni bir ara

küçük bir ara,

yalnızlığımda,

filtreli dertlere gark ettiğimde,

mal gibi yattığım zamanlar yatakta,

içerden tıkırtılarını duyar,

''hassiktir'' derdim.

o hassiktir ağzımdan çıktığı an

unuturdum her şeyi.

her şeyin bir hassiktir olduğunu

şimdi daha  net bir biçimde algılıyorum.

ne kadar öldürsem de seni

kalbimde her zaman bir yerin olacak

kuşlar,

güneş kusup bayılana dek öttüğü sürece

yaşlanmamaya çalış,

genç ol.

bu yüzden hep derim

seks

dırags

ve

rakın

rolll.

ama bu hiçbir şeyi değiştirmez.

bengi şiir umutlu

Pierre Soulages

2 Nano Öykü

***

Uzun süre susan adam kendi ürettiği içkiyi içerken

sadece tebessüm ediyordu ama çok yakışıklıydı acaba

neden diye sordu garson kız adam geceleri de burada.

***

Bir puba giren adam telefon cihazını göremeyince

bara korka korka yaklaştı ve fransızcayı güçlükle

telaffuz etti. Barmense sadece tuhaf biriydi.

Serdar Koçak, 2008

İlk kez ‘AÇIK HAVA’da yayımlanmıştır.

Olafur Eliasson, Siyah Ufkun

bir ölü diriltme seaNsıdır.

gövdenizde buruşan susuz tepki

topluyor artıklarını iki farklı tutumla

1:

asla bir ölüyü diriltme!

2:

bir ölüyle iç sesinle de konuşabilirsin!

iç / gün /

çekilirken babalardan Kirli kan

bakmış durmuşuz

kuş toplayanlara

iç /gece /

olacak

size bir sorum olacak bayım:

ayaklarınız üşümüşken bir hayaleti

hayvanlardan  mı geliyordunuz

uzamıştı  tüyleriniz

tüyleriniz, acaba?

taşların arasından geçerseniz

yine taşlara varırsınız

bayım

buradan dönmeniz,

taşın suyu istemesidir

dirilmenizdir, emin olun.

zifirdir ikinci sorum, bayım:

“balçıktan ayakları olmak” ne demektir

ve  “balçıktan ayakları olmak”?

Anita Sezgener

0cak 2011

Asemic Calligraphy, Mirtha Dermisache

sıcak toprak

daralıyor, genişliyor. daralıyor, genişliyor

odalar buruşuk, toprak sıcak. duvarlarda tanguy.

varese biliyor.

rüzgâr çıkıyor. dinsiz bir çello süiti giriyor kadraja.

çevirip başlarını başka bir yöne,

“işte çölün ardına açılan kapı” diyorlar.

”elişinden bir kolaj bu” diyorum,

gülüyorlar.

güneş yakıyor. iskelede birkaç tahtada bir bir boşluk,

aritmik. sessizliğin buna denk düştüğü bir  ∆  solo kuruyorum;

akıp gitsin diye duvarlardan bu kum kokusu.

SON SÖZ :

çöl nefese yapışır. iki kaşık gelir tokmak olur, pelteye döner et.

sürgününe çıkar pul koleksiyoncusu.

kalan duyar mı kapıyı.

uygar asan

 girdap

                                                richard serra için

boz haritalar. çıkmaz sokaklar. yalan yanlış yorumlar.

oldurulmamışlar. etin susturul(a)mayan böğürtüsü.

üstümüze sinmiş yangın kokusu.

nedir bu su. yani kimdir işte bu su.

kim kimin duvarı. ne zamandı ilk çarpma.

kılcallarda ark atlaması. şişen düğümler.

nasıl çıkılır kapandan.

yani nasıl boşal(tıl)ır kanla

dolu bu kâse.

girdap.

nefes al. ver. al. ver. hala yanıyor kaslar.

mevsim de kış.

girdap.

SON SÖZ :

gittikçe arsızlaşıyorlardı. kendimi

öldürerek onlara bir ders vermeye

karar verdim.

uygar  asan

ilk yayımlandığı yer:

no edebiyat, sayı: 3, mart 2008

küçük değişikliklere uğratılarak buraya alınmıştır…

Bir Francis Ponge sayfası

JULIA KRISTEVA ile söyleşi (Anita Sezgener)

http://www.kristeva.fr/PDF/JK_sicak_nal.pdf

ilk yayımlandığı yer:
sıcak nal, sayı 3 

     Adolph Gottlieb, 1965

entropi a

cut up / logos

a.

savaş sürüyor. sis soğuk. uykum yok. kazanmak benim umurumda mı.

bazen evet bazen hayır. rüzgâr çatır. cesedim şurda burda.

1 tekila, ½ bira, bir tekila daha, sonra biranın kalanı.

her şey derinlerde gömülü diyen gelsin şimdi.

kural 1.

herkes şüphelidir.

kural 2.

biri ‘dün’ diye başlıyorsa lafa, kendini sakın.

            a1.

            mono logos 1:

            yitmişsin de haberin yok.

b.

çaaat. elektrikler gidiyor. canlı sanki de,  gidiyormuş. bir de ‘ler’ yani.

bereket şimdiki sigortalar otomatik. eskiden (kural 1) bazen gerekirdi de bozuk para koyardım
sigortanın dibine. malum, para elektrik geçirir.

paranın işkence aleti potansiyeli.

c.

part mı önemlidir feldman mı. tabii ki feldman. part gitsin allahının dizinde otursun. benim allahım yok.
iki şey için bu satırlarda o:

alina bir, britten için yaptığı iki.

yani sus sus nereye kadar.

            c1.

            mono logos 2:

            n’oldu şimdi bunları dedin de.

ç.

her kapalı sistemde karışıklık zamanla artar,

termodinamiğin 2. yasası.

            ç1.

            duo logos 1:

            A- onun öldüğüne sevindin mi?

            B- evet.

            A- benim için fark etmiyor, eskisi kadar yalnızım.

           

d.

yol kenarında piknik. çok sonra anladım neden ‘içi boş’un kullanılmadığını. içimde kalmasın
bari şunu da söyleyeyim:

ya ben çok üzülüyorum stirner’in sonuna.

         

            d1.

            duo logos 2:

            XX- yapısal zaaf işaretleri gördüm mekânda.

            XY- hepimiz öyle.

e.

tekrarlanan yapıları severim, ama şimdi değiştiriyorum:
 “satürn’ün bir uydusunda”  iki dünyalı konuşuyor,

biri diyor ki diğerine, “geldiğin yer kadar kötüsün”.

SON SÖZ:

“bat dünya bat!”

uygar asan

2008

Antoni Tàpies, Franja Negra, 2006

inciten mesafeler

……………...hantal bir kuşu

……………...yüzüne bırakıyorum

……………...göbek bağı

……………...atlıyor sedeften

……………...uyuşuk

……………...inciten mesafelerde

……………...eğilmiş bir şey arıyor

……………...bir zaman suskun

……………...gitmişler

……………...bulduğunu

……………...kölelik iyi ki yok

……………...ince ölçümlerde

……………...bir çiçeği terlediğini

……………...yüzüne bakıyorum anneler

……………...rimbaud harrar’a gidiyor

……………...ona sahip çıkın!

Anita Sezgener

Yaz 2010

Antoni Tàpies  Nocturn Matinal, 1970