John Coltrane’in 1962 tarihli bir mektubundan

…

“Bugün Van Gogh’un hayatı üzerine yazılmış bir kitap okuyordum ve o muhteşem ve süregelen güç- yaratma dürtüsü- üzerine durup düşünmek zorunda hissettim kendimi. Yaratma dürtüsü, yaşadığı dünyaya bu kadar yabancı kalmış, bütün sıkıntılara, hayal kırıklıklarına, retlere ve güçlüklere karşın bolca güzel ve uzun soluklu sanat eseri ortaya koymuş bu adamın içindeydi… Keşke bugün hayatta olabilseydi.


Gerçek yok edilemez. Tarih gösterir ki (bugün de aynı şekilde) öncü olan genellikle varolan ifade şekillerinden ne kadar sıyrılmışsa o denli kınanır. Değişikliği benimsemek her zaman çok zordur. Üstelik görüyoruz ki bu öncüler kendi alanlarında varolan durumu yeniden canlandırmak, genişletmek ve yeniden yapılandırmak için çabalarlar. Genellikle toplum tarafından dışlanmış bu insanlar hayatlarında büyük kişisel trajedilere katlanmışlardır. Durum ne olursa olsun, kabul edilmiş ya da reddedilmiş, zengin ya da fakir, onlara daima bu büyük, sonsuz yaratma dürtüsü yol göstermiştir….”


Çeviren: Handan Hacıbektaşoğlu

ilk kez malone 8’de (Ekim 2008) yayımlanmıştır.